Πολύς κόσμος προβαίνει περιοδικά σε «γενικές αναλύσεις» χωρίς κατ’ανάγκη να ζητά την γνώμη του ιατρού του για το τι πρέπει να περιλαμβάνουν αυτές ή ακόμα χωρίς να ζητήσει την συμβουλή του για τα αποτελέσματα. Τι πρέπει να περιλαμβάνουν οι «γενικές αναλύσεις», πότε και πόσο συχνά πρέπει να γίνονται και τισημαίνουν τα αποτελέσματα;
Η απάντηση δεν είναι καθόλου απλή.Υπάρχουν κάποιες αναλύσεις που καλό είναι να γίνονται σε όλους αλλά κάποιες επιπλέον εξετάσεις πρέπει να εξατομικεύονται, να προσαρμόζονται δηλαδή στα δεδομένα του κάθε ατόμου.
Η πρώτη ανάλυση που πρέπει να γίνεται είναι η γενική αίματος. Αυτή θα δείξει το επίπεδο της αιμοσφαιρίνης, τον αριθμό και το μέγεθος των ερυθροκυττάρων, τον αριθμό και τον τύπο των λευκοκυττάρων καθώς και τα αιμοπετάλλεια. Παθολογικά ευρήματα όπως αναιμία ή λευκοκυττάρωση οδηγούν σε περαιτέρω διερεύνηση για να τεθεί η διάγνωση.
Μαζί με την γενική αίματος γίνεται συνήθως και ο Δείκτης Καθίζησης ερυθροκυττάρων, ένας μη ειδικός δείκτης φλεγμονής του οργανισμού που χρήζει περαιτέρω διεεύνησης αν βρεθεί αναίτια παθολογικός.
Ακολουθεί ο βιοχημικός έλεγχος που περιλαμβάνει ένα μακρύ κατάλογο αναλύσεων. Η ουρία, η κρεατινίνη και οι ηλεκτρολύτες (Νάτριο, Κάλιο) ελέγχουν την νεφρική λειτουργία. Τα ηπατικά ένζυμα και οι προτείνες την ηπατική λειτουργία. Το σάκχαρο ορρού βοηθά στον αποκλεισμό σακχαρώδους διαβήτη. Το λιπιδαιμικό προφίλ περιλαμβάνει την ολική, την κακή (LDL) και την καλή (HDL) χοληστερόλη καθώς και τα τριγλυκερίδια. Επιπλέον αναλύσεις που μπορεί να συμπεριληφθούν στον βιοχημικό έλεγχο είναι το ασβέστιο, το μαγνήσιο, ο σίδηρος και η σιδηροδεσμευτική ικανότητα, και η κινάση κρεατινίνης.
Στους άντρες πάνω από τα 50 καλό είναι να γίνεται προληπτικά το PSA (για αποκλεισμό παθήσεων του προστάτη). Επίσης ανάλογα με πιθανά συμπτώματα ή άλλο ιστορικό μπορεί να γίνει έλεγχος του Θυρεοειδούς.
Στις αναλύσεις ούρων γίνεται έλεγχος για σάκχαρο, πρωτείνη, αίμα, λευκοκύτταρα ή μικροοργανισμούς. Αυτό μπορεί να βοηθήσει στην ανίχνευση διαφόρων παθήσεων, από ουρολοίμωξη, μέχρι σακχαρώση διαβήτη και νεφροπάθεια.
Τέλος έλεγχος κοπράνων με μικροσκόπηση για πιθανή απώλεια αίματος μπορεί να οδηγήσει σε αποκλεισμό παθολογικών καταστάσεων του εντέρου.
Τα πιο πάνω είναι περιληπτικά οι ελάχιστες αναλύσεις που πρέπει να περιλαμβάνει ένας προληπτικός έλεγχος. Φυσικά ανάλογα με το ιστορικό του κάθε ατόμου ο θεράπων ιατρός θα συστήσει επιπρόσθετες αναλύσεις που μπορεί να χρειαστούν ενώ τα ευρήματα πρέπει να συζητηθούν με τον ιατρό και οτιδήποτε παθολογικό να διερευνηθεί ή να αντιμετωπιστεί κατάλληλα.
